expositie in de Spinozatuin

Op 18 februari ingericht, en t/m 19 mei 2020 te bezichtigen.

Tijdens het inrichten blijkt dat de tuin goed gebruikt wordt. Studenten zoeken elkaar

daar op, tijdens de pauzes. Overleggen, eten en/of praten gezellig bij.

Ik hoop dat mijn werk wat kan toevoegen. Dat er misschien op een andere manier gepraat wordt over zaken die hen bezighouden, geïnspireerd door het beeldend werk.

En ik hoop dat ze van het werk genieten.

In het eerste blog vertelde ik dat deze expo ook voor mijn eigen ontwikkeling van belang is.

Hoe verhouden deze oude en nieuwe beelden zich tot elkaar?

Na het inrichten moet stof eerst even neerdwarrelen natuurlijk. En als ik het nu bekijk zie

ik wel wat. Nu nog onder woorden brengen en onderzoeken hoe het bijdraagt.

Bij deze een overzichtsfoto! ( dit is één deel van de tuin)

Groet Ingrid

Janus in de tuin van Spinoza, een nieuwe expositie

In deze expositie worden onder andere twee nieuwe sculpturen getoond, in combinatie met ouder werk. Ingrid wil zo onderzoeken hoe dit nieuwe werk zich verhoudt met dat oudere werk. De oorsprong van deze reeds bestaande beelden blijkt in haar verwondering over systemen in de (menselijke) natuur te liggen. Meer specifiek; hoe organismen ontstaan, werken, samenwerken, leven.

De twee nieuwe beelden zijn ontstaan uit nog oudere beelden. Zij heeft deze sculpturen laten groeien naar nieuwe existenties. De vormtechnische leidraad zijn bloemen- en bladknoppen van de bomen, dus het hout waarvan deze sculpturen zijn gemaakt.

Er is nog het één en ander terug te vinden van de oude beelden. Ziet alleen Ingrid dit?

Is het goed zichtbaar hoe de beelden er eerst uitzagen? Of zijn ze zo duidelijk in hun nieuwe verschijningsvorm dat het er niet eens meer toe doet voor de beschouwer hoe ze er eerst uitzagen? Hoe vorm je geschiedenis -om- naar het heden?

De bloem-en bladknoppen zijn uitvergroot en geabstraheerd en moesten zich een plek

verwerven in de oude sculpturen.

Deze twee beelden zijn onderdeel van een reeks met titel: Primordium. De beelden zijn eind 2019 gereed gekomen en worden hier voor het eerst getoond. Het derde beeld in deze reeks is in de maak.

De houten sculpturen worden uit een stam gehaald door te beeldhouwen. Daardoor is het hout (soort) en de vorm van de stam dwingend en beperkend, maar tegelijk uitdagend.

In vooronderzoeken door tekenen en kleine ruimtelijke schetsen komt het idee tot een basisvorm, maar het uiteindelijke beeld ontstaat tijdens de arbeid.

In deze expositie wordt dus net als door Janus, vóór- en achteruit gekeken. Enerzijds gebeurt dit in de twee nieuwe sculpturen, anderzijds in de relatie van deze twee nieuwe werken met het oudere werk. De relatie met Spinoza ligt in onderzoek. Ingrid probeert haar verwondering en ideeën over hoe onder andere ‘de natuur’ (in ruime zin) functioneert en intrinsiek haar waarde heeft, te verbeelden. De wetenschap weet veel uit te pluizen waardoor de verwondering steeds groter wordt. Zaken zijn enerzijds beter te begrijpen, anderzijds komen er steeds vragen bij. Wat doet dat met je?

Andere beeldende werken van Ingrid, die hier niet tentoongesteld staan, zijn figuratief

en hebben meer sociaal gerichte motieven. Zie het werk op haar site.

De foto's zijn beschermd oa via pictoright. Alleen na overleg en goedkeuring met mij opslaan en/of gebruiken.

Wanneer: vanaf 18 februari t/m medio mei 2020

waar: Spinozagebouw (Sociale Wetenschappen)

Faculteit der Sociale Wetenschappen

Montessorilaan 3, 6525 HR Nijmegen

Telefoon portier: (024) 361 25 71

Openingstijden

Maandag t/m vrijdag: 7.30 – 22.00 uur

Parkeren: parkeergarage Grotiusgebouw