top of page


Om maar met het laatste te beginnen...op 3 juli jongstleden heb ik samen met bassist-gitarist Tymen van der Wijk, een nieuw gedicht ten gehore gebracht tijdens een herdenking in de kerk van Heinenoord. Dat was ter gelegenheid van het uitbrengen van het boekje: ‘De tien van Moeder’ over de achtergronden van de tien gevangenen die in 1945 aan de Provincialeweg N217 zijn geëxecuteerd. Op deze precieze locatie aan de N217 staat het monument ‘Moeder’.

Een van de geëxecuteerden heeft volgens een toevallige getuige heel hard ‘moeder’ geroepen voordat hij viel… Deze tien mannen hadden geen verbinding met de Hoeksche Waard, zij waren uit wraak en lukraak uitgekozen. Zij zaten gevangen in het ‘Oranjehotel’ in Scheveningen, wegens activiteiten in het verzet bijvoorbeeld. Er is goed onderzoek gedaan naar deze tien mannen, en zij hebben nu allen een gezicht gekregen. Het boekje is mooi opgezet, en te koop in Museum Hoeksche Waard.



Het gedicht:



DE TIEN VAN HEINENOORD


hoe

MITKOMMEN!

als een kapmes

harten vol vaderlandsliefde

al verscheurd door verraad

verder in stukken sloeg

moeder…

hoe

sleutels rinkelden op ritme

van stampende laarzen

het kleine Poortje ontsloten

voor jou geen nieuwe dag

moeder …

hoe

allen koud gebutst

in commando op een rij

angst en bloed vermengen

met zwarte grond

van onbekend terrein


MOEDER!


in wraak verspild





Graag wil ik je herinneren aan de tentoonstelling waaraan ik deelneem!

Vanaf zaterdag 24 juli t/m 31 oktober in het museum Hoeksche Waard. De expositie

‘Drie Strooomen’ .


Bij deze een preview: een nieuwe sculptuur die er ook te zien zal zijn.


titel: Wee ons, hoor toch vrouw Holle

materialen: Vlierhout, basaltblok uit dijkverzwaring Hoeksche Waard, (waarin kristallen) schapenwol, zelfdrogende klei, montagemateriaal.

afmetingen: 30 x 24 x 54 cm(hoog)

omschrijving: De Vlier is van oudsher een bezielde boom. De boom is van godin Holla, godin van dood en geboorte. Ze woont in grotten of in vlierbomen en is aardgebonden.Wij kennen haar als vrouw Holle.

We zouden haar nog wel eens hard nodig kunnen hebben. De mens is de verbinding met de natuur kwijt, en moeten nu omgaan met de gevolgen daarvan.




De tentoonstelling : DRIE STROOOMEN.

24 juli t/m 31 oktober Museum Hoeksche Waard.

Dis Groenhoff, Gerard Bogaerds en Ingrid van den Oord.

Persbericht ( door Michelle Blom)



Drie Hoeksche Waardse kunstenaars stromen met hun werk ineen. Drie verschillende achtergronden, drie verschillende kijkwijzen. Zie de verschillen, voel de raakvlakken, ‘Drie Strooomen’. Een installatie ter herinnering aan de Sint Elisabethsvloed in 1421, Museum Hoeksche Waard, Heinenoord. De conceptuele benadering en introverte aard van beeldend kunstenaar Ingrid van den Oord (1967) levert bijzonder werk op. Terwijl zij aan het werk is richt Ingrid zich op de vraag hoe mensen zich tot elkaar en de snel veranderende maatschappij verhouden, en woelt zij in de tijdgeest. Hoe gaan mensen om met het voortsnellen van tijd, revoluties, digitalisering en sociale verschuivingen, en met invloed van toepassingen voortkomend uit wetenschap en onderzoek? Ingrid werkt veel in hout, wat voor haar een goed uitdrukkingsmateriaal is gebleken. Als een werk of een idee erom vraagt, pakt ze ook andere materialen en technieken op, ook als dat buiten haar comfortzone is. Zoals nu voor deze tentoonstelling, keramiek. Deze Hoeksche Waardse kunstenaar heeft haar roots in de Bommelerwaard, in Gelderland. Ingrid is dus van ‘tussen de rivieren’. De Maas lag in haar achtertuin, immer aanwezig. Ze heeft veel met de rivier meegemaakt. Soms was het als haar speeltuin. Een andere keer stond dat water van diezelfde Maas tot 2 cm onder de dijk, en werden hele dorpen geëvacueerd. Eén ding is duidelijk; water zit in haar DNA. De uitnodiging om deel te nemen aan één van de twee tentoonstellingen in het museum Hoeksche Waard, naar aanleiding van de Sint Elisabethsvloed in 1421 was dus zeker een welkome. Zij toont bestaand beeldend en schrijvend werk wat precies in het thema valt, evenals nieuw werk. Voor Ingrid is het een belevenis haar werk interactie te zien aangaan met elkaar en met het werk van mede-exposanten Gerard Bogaerds en Dis Groenhoff. Dis Groenhoff, geboren en getogen Hoeksche Waardse, heeft haar expressie gevonden in textiel en in keramiek. Textiel heeft al van jongs af aan haar belangstelling, en ze heeft zich gespecialiseerd in verschillende technieken. Dat vindt zijn weg in kunst én in mode, zo maakt zij bijvoorbeeld haar kleurrijke kleding zelf. Nadat zij toevalligerwijs in aanraking kwam met keramiek, is zij zich daar meteen in gaan specialiseren. Nu biedt het combineren van deze twee verschillende ambachten haar uitdagingen en verrassingen. Het werken met het verschil in structuur en textuur van de beide materialen biedt haar ideeën een thuis in bijzonder werk. De laatste jaren maakt ze veel werk waar ze een emotionele binding mee heeft; haar verleden, maatschappelijke problemen en de toekomst bijvoorbeeld. Ook het thema afscheid en herdenking is actueel in haar werk. Ze maakt urnen, lijkwades en herdenkingsbeelden, waarin persoonlijke herinneringen verwerkt worden. Ook de tegenstellingen in de aard van water kunnen haar enorm boeien. Water geeft en neemt leven. Water kan zacht en lieflijk kabbelen maar ook met een vernietigende kracht beuken en verwoesten. Water druppelt en stroomt, en neemt in stromingen van alles mee. Dat vind je terug in haar werk, wat ze voor deze tentoonstelling ‘Drie Strooomen’ gemaakt heeft.

‘Opa wat is dit? Ook een antieke scherf? De kleindochter heeft een zoetwatermossel op het land gevonden. Waarschijnlijk verplaatst door een meeuw. Samen bewonderen ze de schelp’ Je verwacht het misschien niet, maar ben je opgegroeid in de Hoeksche Waard, dan speelt water (Haringvliet, Spui, Maas), boten, schelpen (zoetwatermossel) gegarandeerd een rol. Ben je dan ook nog eens de zoon van een timmerman, dan hoort hout hier ook bij. En staat je atelier al ruim 30 jaar grenzend aan een stuk akkerland en een slootje, is ‘natuur’ uiteraard niet weg te denken. Je hoeft dus niet gek op te kijken dat in het werk van Gerard Bogaerds (Numansdorp, 1947) deze kenmerken allemaal terugkomen. Bovenstaande met een beetje humor door elkaar gehusseld in zijn kunstenaarsbloed, geeft een mooie draai aan al zijn werk. In zijn 3-dimensionale schepen, 2-dimensionale bootjes en watertjes, zie je het allemaal terug. En zelfs de zoetwatermossel ontbreekt niet. Over meewerken aan een van de exposities met het thema ‘Water’ in het Museum Hoeksche Waard hoefde hij dus niet lang na te denken. En als dat dan ook nog in samenwerking met twee andere Hoeksche Waardse kunstenaars kan in de tentoonstelling ‘Drie Strooomen’, dan is het gewoon een feestje.

Voor u als kunstliefhebber, vergeet niet even van dit feestje te gaan genieten. monument ‘Moeder’.







 
 
 
  • Foto van schrijver: Ingrid van den Oord
    Ingrid van den Oord
  • 12 mei 2021
  • 2 minuten om te lezen

Gedurende de middeleeuwen werd het gebied van de huidige Hoeksche Waard en omgeving regelmatig getroffen door watersnoodrampen. Hiervan zijn er meerdere bekend, maar zeker die van 19 november 1421: De Elizabethsvloed.

Dat herdenkt Museum Hoeksche Waard met twee exposities: één historische en één met moderne kunst, waarin kunstenaars reflecteren op WATER.

we zijn met drie kunstenaars: Dis Groenhoff, Gerard Bogaerds en Ingrid van den Oord.

Deze tentoonstelling bestaat uit bestaand en nieuw werk, en we werken aan een gesamtskunstwerk!

Het werk

'Falling into the antropoceen rcp 8,5' komt in deze expositie, zoals je ziet op deze foto. En het beeld 'Waardig Hoeksch' is van de partij.

Heerlijk om ook dit werk weer onder de aandacht te brengen.

Ik maak speciaal voor deze tentoonstelling een werk dat bestaat uit een combinatie van beeld en gedicht. En het gedicht 'Water' gaan we tonen. Dit gedicht komt tevens uit in mijn nieuwe bundel! (herfst 2021 verwacht) Het laatste beeld wat ik heb gemaakt komt er, (binnenkort te zien op mijn site) evenals de miniatuur ‘voetjes in de Hoeksche Waard'.

En wie weet welk werk er nóg bij komt. En zo hebben Dis en Gerard ook mooi werk speciaal voor deze expositie.


De expositie start op 23 juli en loopt

tot en met 31 oktober 2021. Een mooie ruime periode. Wij zijn door het museum uitgenodigd en erg enthousiast over deze gelegenheid.










In september 2016 heb ik dit gedicht geschreven over de dijkverzwaringen die toen gaande waren op de Hoeksche Waard. Het gedicht staat in de bundel ZOET & ZILT.

de dijken voldoen niet meer aan veiligheidsnormen


uitgerekend door mensen

die het kunnen weten


plannen en zware machines

de waard op gestuurd

grond en stenen aangevoerd

in geschikte lagen neergeplooid


sommigen weten nog

drie keer Elizabeth

daarna

Beatrix

herinneren ze zich de barre zoute koude?


in hoeverre kun je bedenken

dat heel vroeger

ooit

de zee twintig meter lager was

en land zich vormde

daar

men de eerste dijken bouwde


nu

staat water aan de lippen

wees op je hoede…….




Ingrid van den Oord


 
 
 
  • Foto van schrijver: Ingrid van den Oord
    Ingrid van den Oord
  • 6 apr 2021
  • 2 minuten om te lezen

Nou…het is niet heel veel anders…Je maakt je beelden, je lino’s, je gedichten. Ik heb het geluk dat ik in mijn atelier kan, wanneer ik dat wil.

Nou…het is wel heel anders…je verzet een expositie naar volgend jaar mei…je kunt geen museum in…tijdsslotenbezoek in galeries is me nog niet gelukt….de uitgave van een nieuwe bundel dreigt ook maar verder en verder op te schuiven… Je spreekt nauwelijks mensen….

De nieuwe dichtbundel lijkt toch voor elkaar te komen voor de herfst van dit jaar. Daar durf ik ondertussen, stiekem soms, weer vanuit te gaan. Hoe dat deze gepresenteerd gaat worden? Nog werkelijk geen idee. Maar dat komt mettertijd wel.


Er is een nieuw project wat mij ook in beslag neemt, positief. In mijn vorige nieuwsberichten heb ik verteld over Pakjekunst. Met een aantal mensen hebben we bedacht, dat dat toch ook wel heel mooi zou zijn als dat óók in de Hoeksche Waard zou kunnen komen. Helaas bleek dat niet zo te zijn. Maar met de initiatiefnemer van Pakjekunst hebben we besproken dat we een soortgelijk project opzetten, maar dan puur voor de kunstenaars van de Hoeksche Waard. Zonder machines... Hij vond dat een leuk idee, en support het ook.


En zo geschiedde: Met Pauline van der Wijk, Helma Wagemakers, Bas Geldhof en ondergetekende is het project PRESENT.JE.KUNST. opgezet! En daar komt best het één en ander bij kijken! We starten met een groep kunstenaars, +/- 20. En we hebben een wachtlijst met kunstenaars voor de opvolgende ronde. Zij maken allen 10-15 kunstwerkjes die moeten passen in een doosje van 5 x 5 x 7,5 cm. Het moet kwaliteit hebben en representatief zijn voor het eigen werk. Het logo heb ik ontworpen en de website is door Bas gemaakt. Denk ook aan de doosjes, de posters, de displays, de verkooppunten, subsidie- en sponsoraanvragen, administratie, pr…

Allen hebben inbreng met ideeën ervaringen en goede raad. Een superteam!

Het is wel bijzonder dat we dit voor elkaar gekregen hebben, met online vergaderen… gelukkig hebben we nu een locatie waar we coronaproof elkaar kunnen ontmoeten.

Werkt toch fijner…


Binnenkort, 16-17 april 2021 gaan we de doosjes vullen met de kunstwerken, samen met de kunstenaars. We hopen namelijk ook dat we kunstenaars met elkaar in contact kunnen brengen, en netwerken kunnen uitbreiden, verrijken, verstevigen. En dat daar dan weer mooie dingen uit voort komen.

kijk eens op www.presentjekunst.nl







Zelf doe ik ook mee. Met een reeks van 13 werkjes. Titel: voetjes in de Hoeksche Waard.

Het zijn schelpen van zoetwatermosselen die ik in de polder vind, bewerkt heb met kraaltjes, en waarin met zelfdrogende klei een paar voetjes staan. Elke schelp een paartje. In elke schelp in verschillende houdingen en huidskleuren.





Ondertussen werk ik ook nog aan een nieuw beeld, niet zo'n heel grote sculptuur deze keer,

maar wel weer fijn, en aan het opnieuw uitbrengen van een ander werk dat samengaat met een gedicht.


Terwijl ik dit stuk schrijf, sneeuwt en hagelt het en is het koud…

Ik wens jullie allen Lente toe.


groet

Ingrid


 
 
 
bottom of page