augustus-zomer 2020

leuk nieuws!

Ik heb meegedaan aan een dichtwedstrijd uitgeschreven door stichting Ongehoord. Het gedicht moest geïnspireerd zijn door een regel uit een gedicht van recent overleden

Jules Deelder.

De omgeving van de mens is de medemens.

Dit is het thema. Het sprak me aan en ik heb in de geest van Jules Deelder geschreven. Uit 184 inzendingen is een shortlist getrokken van 34 gedichten. En het mijne zit erbij!

Zondag 13 september wordt nummer 1-2-3 of niet …bekend gemaakt. Ik ben zeer benieuwd naar de andere gedichten!

https://stichtingongehoord.com

En voor het eerst heb ik een sierraad gemaakt. Kijk eens op:

https://www.ingridvandenoord.com/miniaturen?lightbox=dataItem-kb69kpme

Titel: Het witte eendje en het gouden web. Het is van een eendensnaveltje gemaakt. Daarín heb ik een klein web gemaakt van goudkleurig draad. Het is om de hals te dragen met een op grootte te stellen ring. De grootte van het snaveltje is een paar centimeter, dus dat was werken met een loep en pincetten en dergelijke. Ik heb het in een mooie kist om te bewaren, maar het is natuurlijk prachtig om te dragen.

De titel suggereert dat het over een sprookje gaat. Dat is niet zo, maar wél zelf te bedenken, mooie bezigheid in deze tijd toch?

Wil je het sierraad in werkelijkheid zien? Neem dan even contact met me op. Vanzelfsprekend is het te koop.

In september is er weer een expositie, we gaan het proberen. Wederom in Den Haag. Nu met Nicole Verhoeff en Dis Groenhoff. 30 september t/m 20 oktober 2020. Alles staat nog in de steigers, dus binnenkort meer nieuws en aankondigingen. Volg mij ook op Facebook en Instagram, twitter als je dat leuk lijkt.

Corona, of Covid-19, wat suggereert dat er een Covid-20 kan-zal komen… Is in ons leven om er niet meer uit weg te gaan. Ik geloof niet dat ik met mijn kunst deze situatie kan veranderen en- kunst ten dienste van, of in dienst van… vind ik een lastig onderwerp. Waarom moet kunst een aanwijsbaar direct nut hebben? Het is ‘ten dienste’ doordat het

niet meetbaar en concreet is en aanspreekt op een onderbewust-zijn.

Een uitspraak die ik op twitter tegenkwam: -geniet, je leeft maar één keer!- Nee! je gaat maar één keer dood en leeft elke dag ! -

Laten we er goede dagen van maken.

Tot ziens

Ingrid

Mythes en bladknoppen

4 mei 2020

Vandaag is het dodenherdenking, morgen Bevrijdingsdag. Hoe anders dan anders.. zou het zijn geweest, want: 75 jaar geleden! Maar ik hoef er niets meer over te zeggen,

dat alle plannen de prullenbak in gegaan zijn.

Ik heb meegedaan aan een schrijfwedstrijd die in de Hoeksche Waard is uitgegeven.

Het gedicht: het vrij zijn en het niet

gaat oa over het afleggen van (zware) herinneringen, en daar wel of niet toe instaat zijn.

Het in het zonlicht willen treden, alle narigheid achter je laten, schoon schip voor de laatste jaren nog te gaan. Nu zijn zij die het allemaal hebben meegemaakt er nog.

Er komt een uitgave waarin alle inzendingen van deze wedstrijd zijn opgenomen. In plaats van de presentaties. (Deze foto is door mij gemaakt, komt niet in de uitgave van de Hoeksche Waard)

Ik heb ook een nieuwe miniatuur gemaakt. Tijdens een van de wandelingen langs de rivier ‘het Spui’ heb ik een aantal botjes gevonden. Botten intrigreren enorm. Maar zijn ook beladen. Wat is er gebeurd? Het zijn botjes van een eend…welk ander dier heeft deze eend te pakken gehad? Iets eerder speelde ik met een stuk dood hout van een kiwi-boom die wij in de tuin hebben. Met verroestte slangenklemmen eromheen, een moer en bijenwas erop. Ingrepen met een reden. Ik kwam ertoe deze twee vondsten te combineren, de verbinding is een arm, als van een oermens.

De uitspraak van kunstenaar Ourahmane: ‘de Eeuwigheid is een Mythe’ maakte het geheel af.

En waar ik in het vorige blog al over schreef: het derde beeld in de serie Primordium.

Het is klaar. Blad en bloemknoppen (geabstraheerd) van dit stuk eiken zijn goed tot zijn recht gekomen. En al het ijzer wat erin zit…zit er nog steeds in. Het is opgenomen door het hout, maakt dus deel uit van zijn geschiedenis. Aspecten van het beeld wat het eerder was, zijn er ook nog in terug te vinden.

Een detailfoto. Zie verder op de site ;~)

Er zwerft een idee voor een nieuwe lino in mijn geest, nog een miniatuur, er lopen wat inschrijvingen, voor gedichten en ruimtelijk werk. Ik heb mijn atelier aan huis, en dat is nu,

in deze bizarre tijd, een geluk. Dat was het natuurlijk al, maar het besef is versterkt.

De expositie in Nijmegen stopt op 19 mei, ik kan dan gelukkig mijn werk ophalen.De universiteit gaat open voor studenten, waarschijnlijk in september.

Nu proberen een nieuwe expositie op touw te zetten.

Hopelijk gaat het je goed, en zie je door de onzekerheid heen toch ook wat lichtpuntjes,

in de vorm van frisse en gedurfde ideeën over hoe het leven te vervolgen.

tot een volgende!

groet en blijf gezond,

Ingrid

wendingen

We leven in een uitzonderlijke situatie deze maand. Laten we hopen dat we het met z’n allen voor elkaar krijgen het aantal corona-besmettingen naar beneden te krijgen, zodat we niet in eenzelfde situatie als Italië belanden.

Door deze situatie heb ik persoonlijk pech wat de lopende expositie betreft. De expo : Janus in de tuin van Spinoza is -tijdelijk- niet te bezichtigen. Heel jammer, maar begrijpelijk. De expositie loopt t/m 19 mei 2020. Misschien doen we het met z’n allen zo goed, en werkt de lente mee…Dan kan de Universiteit snel weer open. En het leven weer zijn gang gaan....

Maar misschien ook, is dit de tijd om vaste structuren in de maatschappij te veranderen, liggen hier kansen?

Ondertussen werk ik aan een derde beeld in de serie Primordium. Dit is een beeld uit eikenhout. Ze hebben er vroeger veel ijzer ingeslagen, wat ik nu tegenkom. De ene keer zie ik het snel, de andere keer zit het dieper verstopt. Dan sla ik er wel eens een beitel of guts op stuk. Het ijzer krijg ik er niet uit, dus dat moet onderdeel worden van het beeld. Een extra uitdaging.

Ik wens je veel gezondheid en vertrouw op ons goede verstand. Beterschap natuurlijk als je getroffen bent.

groet Ingrid