top of page
Foto van schrijverIngrid van den Oord

4 mei 2020

Vandaag is het dodenherdenking, morgen Bevrijdingsdag. Hoe anders dan anders.. zou het zijn geweest, want: 75 jaar geleden! Maar ik hoef er niets meer over te zeggen,

dat alle plannen de prullenbak in gegaan zijn.

Ik heb meegedaan aan een schrijfwedstrijd die in de Hoeksche Waard is uitgegeven.

Het gedicht: het vrij zijn en het niet

gaat oa over het afleggen van (zware) herinneringen, en daar wel of niet toe instaat zijn.

Het in het zonlicht willen treden, alle narigheid achter je laten, schoon schip voor de laatste jaren nog te gaan. Nu zijn zij die het allemaal hebben meegemaakt er nog.

Er komt een uitgave waarin alle inzendingen van deze wedstrijd zijn opgenomen. In plaats van de presentaties. (Deze foto is door mij gemaakt, komt niet in de uitgave van de Hoeksche Waard)



Ik heb ook een nieuwe miniatuur gemaakt. Tijdens een van de wandelingen langs de rivier ‘het Spui’ heb ik een aantal botjes gevonden. Botten intrigreren enorm. Maar zijn ook beladen. Wat is er gebeurd? Het zijn botjes van een eend…welk ander dier heeft deze eend te pakken gehad? Iets eerder speelde ik met een stuk dood hout van een kiwi-boom die wij in de tuin hebben. Met verroestte slangenklemmen eromheen, een moer en bijenwas erop. Ingrepen met een reden. Ik kwam ertoe deze twee vondsten te combineren, de verbinding is een arm, als van een oermens.

De uitspraak van kunstenaar Ourahmane: ‘de Eeuwigheid is een Mythe’ maakte het geheel af.


En waar ik in het vorige blog al over schreef: het derde beeld in de serie Primordium.

Het is klaar. Blad en bloemknoppen (geabstraheerd) van dit stuk eiken zijn goed tot zijn recht gekomen. En al het ijzer wat erin zit…zit er nog steeds in. Het is opgenomen door het hout, maakt dus deel uit van zijn geschiedenis. Aspecten van het beeld wat het eerder was, zijn er ook nog in terug te vinden.

Een detailfoto. Zie verder op de site ;~)



Er zwerft een idee voor een nieuwe lino in mijn geest, nog een miniatuur, er lopen wat inschrijvingen, voor gedichten en ruimtelijk werk. Ik heb mijn atelier aan huis, en dat is nu,

in deze bizarre tijd, een geluk. Dat was het natuurlijk al, maar het besef is versterkt.

De expositie in Nijmegen stopt op 19 mei, ik kan dan gelukkig mijn werk ophalen.De universiteit gaat open voor studenten, waarschijnlijk in september.

Nu proberen een nieuwe expositie op touw te zetten.

Hopelijk gaat het je goed, en zie je door de onzekerheid heen toch ook wat lichtpuntjes,

in de vorm van frisse en gedurfde ideeën over hoe het leven te vervolgen.


tot een volgende!

groet en blijf gezond,

Ingrid

8 weergaven0 opmerkingen
Foto van schrijverIngrid van den Oord

We leven in een uitzonderlijke situatie deze maand. Laten we hopen dat we het met z’n allen voor elkaar krijgen het aantal corona-besmettingen naar beneden te krijgen, zodat we niet in eenzelfde situatie als Italië belanden.

Door deze situatie heb ik persoonlijk pech wat de lopende expositie betreft. De expo : Janus in de tuin van Spinoza is -tijdelijk- niet te bezichtigen. Heel jammer, maar begrijpelijk. De expositie loopt t/m 19 mei 2020. Misschien doen we het met z’n allen zo goed, en werkt de lente mee…Dan kan de Universiteit snel weer open. En het leven weer zijn gang gaan....

Maar misschien ook, is dit de tijd om vaste structuren in de maatschappij te veranderen, liggen hier kansen?

Ondertussen werk ik aan een derde beeld in de serie Primordium. Dit is een beeld uit eikenhout. Ze hebben er vroeger veel ijzer ingeslagen, wat ik nu tegenkom. De ene keer zie ik het snel, de andere keer zit het dieper verstopt. Dan sla ik er wel eens een beitel of guts op stuk. Het ijzer krijg ik er niet uit, dus dat moet onderdeel worden van het beeld. Een extra uitdaging.



Ik wens je veel gezondheid en vertrouw op ons goede verstand. Beterschap natuurlijk als je getroffen bent.



groet Ingrid


10 weergaven0 opmerkingen
Foto van schrijverIngrid van den Oord

Op 18 februari ingericht, en t/m 19 mei 2020 te bezichtigen.

Tijdens het inrichten blijkt dat de tuin goed gebruikt wordt. Studenten zoeken elkaar

daar op, tijdens de pauzes. Overleggen, eten en/of praten gezellig bij.

Ik hoop dat mijn werk wat kan toevoegen. Dat er misschien op een andere manier gepraat wordt over zaken die hen bezighouden, geïnspireerd door het beeldend werk.

En ik hoop dat ze van het werk genieten.

In het eerste blog vertelde ik dat deze expo ook voor mijn eigen ontwikkeling van belang is.

Hoe verhouden deze oude en nieuwe beelden zich tot elkaar?

Na het inrichten moet stof eerst even neerdwarrelen natuurlijk. En als ik het nu bekijk zie

ik wel wat. Nu nog onder woorden brengen en onderzoeken hoe het bijdraagt.



Bij deze een overzichtsfoto! ( dit is één deel van de tuin)


Groet Ingrid





13 weergaven0 opmerkingen
bottom of page